મુઠ્ઠીભર લોકો! હિંમત પરની વાર્તા
દર વર્ષે ઉનાળાની રજાઓમાં નીતિન તેના મિત્રો સાથે પર્વતારોહણ માટે અમુક પર્વતીય વિસ્તારમાં જતો હતો. આ વર્ષે પણ તે આ જ હેતુથી ઋષિકેશ પહોંચ્યો હતો.
ગાઈડ તેને એક પ્રખ્યાત પર્વતારોહણ સ્થળ પર લઈ ગયો. નીતિન અને તેના મિત્રોએ વિચાર્યું ન હતું કે અહીં આટલી ભીડ હશે. બધે લોકો જ દેખાતા હતા. ના… ચાલો આનો આનંદ લઈએ…”. નીતિને જવાબ આપ્યો.
બધા મિત્રો પર્વતારોહણ કરવા લાગ્યા અને થોડી જ વારમાં પહાડીની ટોચ પર પહોંચી ગયા.
ત્યાં પહેલેથી જ લોકોનો ધસારો હતો. મિત્રોએ વિચાર્યું કે હવે આ ભીડમાં બે-ચાર કલાક કેમ્પિંગ કરીએ અને પછી પાછા જઈએ. પછી નીતિને સામેના એક શિખર તરફ ઈશારો કરીને કહ્યું, “રાહ-રાહ જુઓ. એ શિખર પણ જુઓ… ત્યાં માત્ર મુઠ્ઠીભર લોકો જ છે… કેટલી મજા આવશે… આપણે ત્યાં કેમ ન જઈએ.”
“ ત્યાં!”, એક મિત્રએ કહ્યું, “અરે ત્યાં જવું દરેક માટે નથી… મેં તે ટેકરી વિશે સાંભળ્યું છે, ત્યાંનો રસ્તો ખૂબ જ મુશ્કેલ છે અને
ફક્ત થોડા નસીબદાર લોકો ત્યાં પહોંચી શકે છે. બાજુમાં ઉભેલા કેટલાક લોકો તેણે પણ નીતિનની મજાક ઉડાવી અને કહ્યું, “ભાઈ, જો ત્યાં જવું આટલું સહેલું હોત તો
આપણે બધા અહીં આંખ મીંચીને ના પડત!”
પણ નીતિને કોઈની વાત ન સાંભળી અને એકલો જ ટોચ તરફ ચાલ્યો. અને ત્રણ કલાક પછી તે તે ટેકરીની ટોચ પર હતો.
ત્યાં પહોંચતા જ પહેલાથી હાજર લોકોએ તેનું સ્વાગત કર્યું અને લંગર કર્યો.
નીતિન પણ ત્યાં પહોંચીને ખૂબ જ ખુશ હતો હવે તે શાંતિથી પ્રકૃતિની સુંદરતા માણી શકશે. બાકીના લોકો તેમના માર્ગમાં છે. તો કોઈ પણ આ શિખરને સ્પર્શ કરી શકે છે… તો પછી એવું કેમ છે કે ત્યાં સેંકડો લોકો છે અને અહીં માત્ર થોડા જ લોકો છે?” જે તેમને સરળતાથી મળે છે તેનાથી તેઓ ખુશ છે…તેઓ એવું પણ વિચારતા નથી કે તેમની પાસે વધુ મેળવવાની ક્ષમતા છે મારે જવું પણ નથી પડતું… જ્યારે વાસ્તવિકતા એ છે કે આગળ જવા માટે થોડી વધુ મહેનત કરવી પડે છે. શિખર અથવા આગામી ગંતવ્ય! પરંતુ હિમત ન દાખવવાને કારણે મોટાભાગના લોકો આખી જીંદગી ભીડનો જ ભાગ બનીને રહી જાય છે…
અને જેઓ હિંમત બતાવે છે તે મુઠ્ઠીભર લોકોને નસીબદાર કહીને દિલાસો આપતા રહે છે.”
મિત્રો, જો તમે આજ સુધી પોતાને આગળનું સાહસિક પગલું ભરતા અટકાવો, તેથી તે ન કરો કારણ કે-આગલા શિખર અથવા આગલા મુકામ પર પહોંચવા માટે થોડો વધુ પ્રયત્ન કરવો પડશે! થોડી હિંમત… થોડી હિંમત તમને ભીડમાંથી બહાર કાઢી શકે છે અને તમને દુનિયાના ભાગ્યશાળી ગણાતા મુઠ્ઠીભર લોકોમાંથી એક બનાવી શકે છે.
ચાલુ રાખવાની ઇચ્છા!
દ્રઢતા પર પ્રેરણાદાયી વાર્તા
અજય છેલ્લા ચાર-પાંચ વર્ષથી તેના શહેરમાં યોજાતી મેરેથોનમાં ભાગ લેતો હતો…પરંતુ ક્યારેય રેસ પૂરી કરી શકતો નથી.
પણ આ વખતે તે ખૂબ જ ઉત્સાહિત હતો. કારણ કે છેલ્લા ઘણા મહિનાઓથી તે દરરોજ સવારે દોડવાની પ્રેક્ટિસ કરતો હતો અને તેને વિશ્વાસ હતો કે તે આ વર્ષની મેરેથોન રેસ ચોક્કસ પૂરી કરશે.
ટૂંક સમયમાં જ મેરેથોનનો દિવસ પણ આવી ગયો અને ગર્જનાના અવાજ સાથે રેસ શરૂ થઈ. અન્ય દોડવીરોની જેમ અજયે
પણ દોડવાનું શરૂ કર્યું.
તે ઉત્સાહથી ભરપૂર હતો, અને ખૂબ જ સારી રીતે દોડી રહ્યો હતો. પણ અડધી રેસ પૂરી કર્યા પછી અજય સાવ થાકી ગયો હતો અને તેના મનમાં આવ્યું કે બસ હવે ત્યાં જ બેસવું જોઈએ…
તે આવું વિચારી રહ્યો હતો કે ત્યારે જ તેણે પોતાની જાતને પડકાર ફેંક્યો…
અજય રાહ ન જુઓ! આગળ વધતા રહો…જો તમે દોડી શકતા નથી, તો કમ સે કમ જોગ કરો અને આગળ વધો…
અને અજયે પહેલા કરતા ધીમી ગતિએ આગળ વધવાનું શરૂ કર્યું….તે સ્તબ્ધ થવા લાગ્યો. અજયને એક વિચાર આવ્યો….હવે બસ… હલી શકતો નથી!
પણ ફરી એક વાર અજયે પોતાની જાતને સમજાવી…
રાહ ન જુઓ અજય…જો તું જોગ નથી કરી શકતો તો શું…ઓછામાં ઓછું તું ચાલી શકે છે….ચાલતા રહો.
અજયે જોગિંગ કરવાને બદલે ધીમે ધીમે ટાર્ગેટ તરફ આગળ વધવાનું શરૂ કર્યું.ઘણા દોડવીરો અજયથી આગળ નીકળી ગયા હતા અને જેઓ પાછળ હતા તેઓ હવે તેને સરળતાથી પસાર કરી રહ્યા હતા… અજય તેમને જવા દેવા સિવાય બીજું કંઈ કરી શકતો ન હતો. રસ્તામાં અજયે ફિનિશિંગ પોઈન્ટ જોવાનું શરૂ કર્યું… પણ પછી અચાનક તે ઠોકર ખાઈને પડી ગયો… તેના ડાબા પગની ચેતા ખેંચાઈ ગઈ. અજયના મનમાં.
પણ બીજી જ ક્ષણે તે જોરથી રડ્યો….ના! આજે ગમે તે થાય, હું આ રેસ પૂર્ણ કરવાનું ચાલુ રાખીશ… એ મારો આગ્રહ છે… આગળ વધવાનું શરૂ કર્યું…અને આ વખતે તે આગળ વધતો રહ્યો….જ્યાં સુધી તેણે અંતિમ રેખા પાર ન કરી! મેદાન…. અજયે રેસ પુરી કરી…તેના ચહેરા પર આટલી ખુશી અને મનમાં આટલો સંતોષ ક્યારેય નહોતો…આજે અજયે માત્ર એક રેસ જ નહિ પણ જીવનની બાકીની રેસ પણ પૂરી કરી હતી.મેં મારી જાતને તૈયાર કરી હતી. .
મિત્રો, આગળ વધવાની જીદ આપણને કોઈપણ મુકામ પર લઈ જઈ શકે છે. જ્યારે અવરોધો આવે ત્યારે હાર ન માનો… ઘણી વખત પરિસ્થિતિઓ એવી બની જાય છે કે તમે ઘણું કરી શકતા નથી! પણ “કંઈ ન કરવા ના બહાના જેવી શરત ન બનાવો. તરત જ અટકશો નહીં… થોડુંક આગળ વધો. તમે તમારી અંદર એ ખુશી અનુભવી શકશો, એ સંતોષ જે આગળ વધવાની જીદથી જ મળે છે!
